14 خرداد 1394

14 خرداد 1394؛ بیست و ششمین سالگرد رحلت امام روح الله

برای شنیدن صحبت های رهبر معظم انقلاب به حرم امام خمینی رفته بودم. به علت شلوغی و ازدحام جمعیت، نتوانسته بودم داخل حرم بروم. در حیات (که سایه ای پیدا نکرده بودم) از سایه یک آمبولانس استفاده کردم و در کنار آن نشستم. صحبت های رهبری را از رادیوی نلفن همراه گوش می دادم.

برایم جالب بود که اینبار رهبر انقلاب از تحریف شخصیت امام صحبت نمودند. ایشان تأکید کردند: بازخوانی اصول مستند مکتب امام، تنها راه مقابله با تحریف شخصیت آن بزرگوار است.

اصولی مانند:

   اثبات اسلام ناب محمدی و نفی اسلام آمریکایی

   اعتماد به صدق وعده‌ی الهی و بی‌اعتمادی به مستکبران

   اعتماد به اراده و نیروی مردم و مخالفت با تمرکزهای دولتی

   حمایت جدی از محرومان و مخالفت با اشرافی‌گری

   حمایت از مظلومان جهان و مخالفت صریح و بی‌ملاحظه با قلدران بین‌المللی

   استقلال و رد سلطه‌پذیری

   تأکید بر وحدت ملی

نکته جالبی در فرمایشات رهبر آمده بود که برایم جالب است. برخی از اشخاص، دانسته یا نادانسته، آن دسته از ویژگی هایی از امام را مطرح می کنند که خودشان می پسندند و به قول معروف، امام را با توجه به شخصیت و خواست خودشان تعریف [بخوانید تحریف] می کنند. مقابله با تحریف شخصیت امام تنها با بازخوانی اصول و مبانی فکری ایشان میسر است.

نکته مهم دیگری که از کلام رهبر برداشت نمودم مربوط به این بخش از صحبت های ایشان بود که فرمودند: "اگر ملت ایران بخواهد هدف‌ها و راه را ادامه دهد، باید راه و اصول امام بزرگوار را درست بشناسد، نگذارد شخصیت امام را تحریف کنند که تحریف شخصیت امام، تحریف راه امام و منحرف‌کردن مسیر صراط مستقیم ملت ایران است. اگر راه امام را گم کنیم، یا فراموش کنیم،‌ یا خدای نکرده عمداً به کنار بگذاریم، ملت ایران سیلی خواهد خورد."

معرفی کتاب؛ کمی دیرتر

نام کتاب: کمی دیرتر

نویسنده: سید مهدی شجاعی

این رمان با بیانی زیبا و به گفته نویسنده تا حدی عریان به آسیب شناسی مبحث انتظار فرج می پردازد. این اثر از چهار فصل زمستان، پاییز، تابستان و بهار تشکیل شده و نگاهی متفاوت و نقادانه به فضای انتظار جامعه امروز دارد.

نویسنده خود را راوی ماجرا معرفی می کند. ماجرا با یک اتفاق شگفت آغاز می‌شود، جشن نیمه شعبان و مجلسی پرشور و بسیاری که فریاد آقا بیا سر داده‌اند. جایی که همه مشتاقان با هم سر می دهند آقا بیا! دعایی که قرنها شیعیان زمزمه کرده و از خدای متعال خواسته اند.اما در این جمع، جوانی با صدای بلند و قاطع می گوید آقا نیا! طوری که صدای او بر صدای مجلس غلبه می کند و مجلس را ساکت می کند.

شروعی جذاب و غیر قابل حدس زدن برایم بود. جوان اسد نام داشت. پس از مدتی کوتاه اسد، راوی را به همان محفل بر می گرداند اما اینبار به منظور شنیدنی عریان و از ورای حجاب. جایی که واقعا شعار همه آقا نیا! بود. چرا که هر یک از افراد، ظهور و یا حضور آقا را به نوعی مانع یا مغایر با اهداف و مقاصد و منافع خود می دیدند.

البته باید در ادامه داستان دقت زیادی داشت تا دیالوگها را از دست نداد و پیوند ماجرا و افراد را از دست نداد.

با خواندن بیشتر، گاهی آدم دلش برای امام زمان (عج) می سوزد، چرا که به زبان می گوییم آقا بیا ولی در واقع تا حل مشکلات و دانشگاه و خانه و ماشین و کار و ... اصلا نمی توانیم هیچ رقمه به یاد آقا باشیم!

در فصل آخر که خیلی برایم دوست داشتنی بود و به قول نویسنده، فصل بهار کتاب بود، چه زیبا ماجرای نسخه برداری از کتاب توسط علامه حلی و داستان کربلایی محمد قفل ساز مطرح شده بود.

" وقتی که تشنه نیستیم، چه لزومی دارد که فریاد العطش سر بدهیم!؟ این چه منتی است که بر سر آب می گذاریم !؟ "

تو یکی از دیالوگ ها اسد به یکی از مشتاقان ظهور که داشت بهانه می آورد میگه: "تحلیل شما برای خودتون محترمه! ولی من باید جواب آره یا نه ببرم. نمی تونم به جاش تحلیل، تحویل بدم !"

"غربت و مظلومیت آقا فقط میون مردمی که میشناسنشون نیست، بیشتر از اون در میان مردمیه که ادعای شناخت و پیروی از ایشون دارن، در میان کسانیکه نام ایشونو تنور نان خودشون کردن"

"درد و مصیبت اصلی اینه که ما اساسا طالب امام نیستیم؛ طالب حل مشکلاتمون توسط امام هستیم"

اثر انتظار

اثر انتظار

انتظار و آماده‏‌باش، صبر در برابر مشکلات‏ و برخوردها و ذکر در برابر فتنه‌‏های غفلت‌‏زا و بصیرت‏ در برابر شبهات‏ مهاجم را فراهم مى‏‌آورد.

برگرفته از کتاب تو می‌آیی، ص26.

نویسنده: استاد علی صفایی حائری (ع.ص.)

شب نیمه شعبان

بسم الله الرحمن الرحیم

داشتم فکر میکردم به عنوان اولین پست، چی تو سایت بنویسم. امشب شب نیمه شعبانه. شبی بزرگ! نمی دونم چجوری بخوام مطلبی در این خصوص بنویسم. مفهوم انتظار از مواردی است که همواره بحث های فراوانی در مورد آن بین بزرگان مطرح بوده. مطلب زیر از سخنان رهبر انقلاب در تاریخ 30 مهر 1381 می باشد:

انتظار یعنی ما باید خود را برای سربازی امام زمان آماده کنیم. فکر نکنیم چون امام زمان خواهد آمد، امروز وظیفه ای نداریم. اعتقاد به امام زمان به معنای گوشه گیری نیست. اگر ما سرباز ایشانیم، باید خود را برای مبارزه با ظلم و بی عدالتی آماده کنیم.

چند روز قبل کتاب کمی دیرتر آقای سید مهدی شجاعی رو می خوندم. از خودم پرسیدم اگه من برای ظهور امام زمان کنم، آیا واقعا منتظر ایشان هستم؟ 2 تا از جملات مورد پسندم از کتاب رو به شما تقدیم می کنم:

" وقتی که تشنه نیستیم، چه لزومی دارد که فریاد العطش سر بدهیم!؟ این چه منتی است که بر سر آب می گذاریم !؟ "

" درد و مصیبت اصلی اینه که ما اساسا طالب امام نیستیم؛ طالب حل مشکلاتمون توسط امام هستیم "