نام کتاب: روزگار ستمگر و زمانه نا سپاس
نویسنده: استاد علی صفایی حائری (ع.ص.)
روزگار ستمگر، روزگاری است که خصوصیات تو را می گیرد و به دیگری می دهد و روزگار ناسپاس هم روزگاری است که تو را در جائی که هستی نمی شناسد و در جایگاه خودت به تو مُزد نمی دهد. حدود یا حقوقت را می گیرند، لیاقت های تو را به تو نمی بخشند که هیچ، مزاحمت هم می شوند. در این شرایط چه خواهی کرد؟
خصوصیات 5 گانه روزگار ستمگر و زمانه ناسپاس:
1- ملاکها در هم می ریزد
2- ستمگر امکان تاختن را پیدا می کند
3- کاربردی نبودن آگاهی ها
4- پرسش نکردن از نا آگاهی ها؛ چرا که دانسته ها دردی را دوا نکرده است
5- نبود احساس ترس قبل از واقعه
در این روزگار ستمگر انسان ها 5 دسته اند:
1- دنیا گران قداره بند؛ صاحبان زر و زور
2- دنیا پرستان ریا کار؛ صاحبان تزویر که
3- سست های بی شخصیت؛ آنها که فساد نمی کنند چرا که به لحاظ شخصیتی، ارتباطی و امکاناتی، ناتوان هستند
4- مرده های متحرک زاهد نما
5- آخرت گرایان خدا محور ستم سیز؛ از این میان برخی تنها و فراری، برخی خائف، برخی ساکت و دهان بسته، برخی دعوت کتتده مخلص و گروهی نیز رنجور و گرفتارند
فرازهایی از کتاب:
- اگر بخواهید برای همه مردم و برای اهل عالم حرفی داشته باشید و هدایتی برای همه مردم و رحمتی برای همه عالمیان داشته باشید، لازمه اش این است که شما با این مخاطبهای گسترده تان زبان مشترکی پیدا کنید.
- زهد به معنای نخواستن نیست، زهد فراغت قلبی توست، نه اینکه از دست رها کنی.
- باید مواظب بود که حق طعمه باطل نشود؛ که باید حق به گونه ای مطرح شود که باطل بهره نگیرد و باطل آن گونه کوبیده شود که حق بهره مند گردد.
- حقیقت این است که لذت و رنج، مربوط به خارج از وجود ما نیست، بلکه به نوع نگاه ماست.
- تحول در اهداف باعث تحول در معیارها و موازین می شود.
- با مجموعه امکانات و نعمت ها و توانایی هایی که دارید به گونه ای برخورد کنید که خود را در برابر تمامی ملک و تمامی ملائکه و ملکوت خدا و مالک این هستی، مسئول ببینید.