نام کتاب: کمی دیرتر
نویسنده: سید مهدی شجاعی
این رمان با بیانی زیبا و به گفته نویسنده تا حدی عریان به آسیب شناسی مبحث انتظار فرج می پردازد. این اثر از چهار فصل زمستان، پاییز، تابستان و بهار تشکیل شده و نگاهی متفاوت و نقادانه به فضای انتظار جامعه امروز دارد.
نویسنده خود را راوی ماجرا معرفی می کند. ماجرا با یک اتفاق شگفت آغاز می‌شود، جشن نیمه شعبان و مجلسی پرشور و بسیاری که فریاد آقا بیا سر داده‌اند. جایی که همه مشتاقان با هم سر می دهند آقا بیا! دعایی که قرنها شیعیان زمزمه کرده و از خدای متعال خواسته اند.اما در این جمع، جوانی با صدای بلند و قاطع می گوید آقا نیا! طوری که صدای او بر صدای مجلس غلبه می کند و مجلس را ساکت می کند.
شروعی جذاب و غیر قابل حدس زدن برایم بود. جوان اسد نام داشت. پس از مدتی کوتاه اسد، راوی را به همان محفل بر می گرداند اما اینبار به منظور شنیدنی عریان و از ورای حجاب. جایی که واقعا شعار همه آقا نیا! بود. چرا که هر یک از افراد، ظهور و یا حضور آقا را به نوعی مانع یا مغایر با اهداف و مقاصد و منافع خود می دیدند.
البته باید در ادامه داستان دقت زیادی داشت تا دیالوگها را
از دست نداد و پیوند ماجرا و افراد را از دست نداد.
با خواندن بیشتر، گاهی
آدم دلش برای امام زمان (عج) می سوزد، چرا که به زبان می گوییم آقا بیا ولی
در واقع تا حل مشکلات و دانشگاه و خانه و ماشین و کار و ... اصلا نمی
توانیم هیچ رقمه به یاد آقا باشیم!
در فصل آخر که خیلی برایم دوست داشتنی بود و به قول نویسنده،
فصل بهار کتاب بود، چه زیبا ماجرای نسخه برداری از کتاب توسط علامه حلی و
داستان کربلایی محمد قفل ساز مطرح شده بود.
" وقتی که تشنه نیستیم، چه لزومی دارد که فریاد العطش سر بدهیم!؟ این چه منتی است که بر سر آب می گذاریم !؟ "
تو یکی از دیالوگ ها اسد به یکی از مشتاقان ظهور که داشت بهانه می آورد میگه: "تحلیل شما برای خودتون محترمه! ولی من باید جواب آره یا نه ببرم. نمی تونم به جاش تحلیل، تحویل بدم !"
"غربت و مظلومیت آقا فقط میون مردمی که میشناسنشون نیست، بیشتر از اون در میان مردمیه که ادعای شناخت و پیروی از ایشون دارن، در میان کسانیکه نام ایشونو تنور نان خودشون کردن"
"درد و مصیبت اصلی اینه که ما اساسا طالب امام نیستیم؛ طالب حل مشکلاتمون توسط امام هستیم"